Seminarium międzyzakonne w Ołtarzewie
Uroczystość Matki Bożej Opatrzności (20 XI)
20 listopada Zgromadzenia Zakonne Małe Dzieło Boskiej Opatrzności (Orioniści) obchodzi uroczystość głównej patronki – Matki Bożej Opatrzności. Ta niezwykle ważna dla orionistów uroczystość, tak jak i uroczystości patronalne innych kongregacji, wielokrotnie w minionych latach była dla alumnów w Wyższym Seminarium Duchownym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego okazją do wspólnego świętowania i poznawania się, a także do wzajemnych wizyt w domach zaprzyjaźnionych zgromadzeń. W obecnej pandemicznej rzeczywistości, kiedy stajemy przed koniecznością zmiany naszego dotychczasowego funkcjonowania i ograniczenia kontaktów, staje się okazją do podzielenia się bogactwem charyzmatów w Wyższym Seminarium Duchownym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego z odwiedzającymi stronę internetową pallotyńskiego z perspektywy alumna VI roku teologii, który w seminarium pallotyńskim studiuje sam pallotynem nie będąc.
Współpraca międzyzakonna w pallotyńskim seminarium z perspektywy orionistów rozpoczyna się, gdy spadek liczby powołań przyczynił się do koniczności otwarcia nowego etapu w historii funkcjonującego w Zduńskiej Woli, w domu macierzystym zgromadzenia, Wyższego Seminarium Duchownego Księży Orionistów, którego początki sięgają 1925 roku. Motywowani różnymi trudnościami i mniejszą liczbą alumnów przełożeni prowincjalni zdecydowali o zamknięciu uczelni i skierowaniu kleryków na studia filozoficzno-teologiczne w innym seminarium. W 2011 roku erygowany został więc nowy dom formacyjny, a Wyższe Seminarium Duchowne Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego stało się miejscem formacji dla przyszłych kapłanów Małego Dzieła Boskiej Opatrzności.
Jak się później okazało Ołtarzewski Wieczernik, w którym święcenia kapłańskie do tej pory przyjęło już około 1000 pallotynów, którzy dziś posługują w kraju i na misjach, od wielu lat nie był już tylko zwykłym seminarium zakonnym, a w rzeczywistości seminarium międzyzakonnym, w którym formację intelektualną, ludzką i duchową odbywają zakonnicy z kilku zgromadzeń zakonnych i stowarzyszeń. Już od 1989 roku w ołtarzewskim seminarium kształcą się oprócz gospodarzy uczelni – pallotynów – również klerycy ze Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Chrystusa i Stowarzyszenia Misji Afrykańskich, a w ostatnich latach także alumni z Towarzystwa Świętego Pawła i wspomniani już Orioniści.
Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego założone zostało przez św. Wincentego Pallottiego w I połowie XIX wieku. Pallotyni charakteryzują się licznymi dziełami duszpasterskimi i misyjnymi na wszystkich kontynentach oraz promowaniem współpracy ze świeckimi. Stowarzyszenie pogłębia u wiernych świadomość apostolskiego powołania i zachęcając uczestnictwa w apostolstwie. W tym celu posługuje się środkami, które są pomocne w rozszerzaniu i pogłębianiu życia chrześcijańskiego. Daje także pierwszeństwo tym zadaniom, które są najpilniejsze dla Kościoła i domagają się tego miejsce i czas. Na ziemiach polskich pallotyni działają od 1907 roku.
Stowarzyszenie Misji Afrykańskich założone zostało w 1856 roku przez ks. bp Melchiora de Marion-Brésillac. Celem stowarzyszenia jest głoszenia ewangelizacja Afryki, zwłaszcza ludów, do których jeszcze nie dotarła Dobra Nowina o Chrystusie. Skupiająca ono misjonarzy pochodzących z Europy, Ameryki, ale również z Indii, Filipin i wielu krajów Afryki. Stowarzyszenie Misji Afrykańskich jest obecne w Polsce od 1931 roku. Obecnie Prowincja Polska SMA liczy 24 zakonników.
Zgromadzenie Misjonarzy Krwi Chrystusa powstało w 1815 roku. Jego założycielem jest św. Kasper del Bufalo. Charyzmat wzywa kapłanów i braci, aby budować i odnawiać Kościół przez służbę Słowa Bożego, wzywanie do odnowy i nawrócenia poprzez misje i rekolekcje oraz uczestnictwo w apostolskiej misji Kościoła, a także przez posługę wśród imigrantów, tworzenie szkół, budowania struktur diecezjalnych Kościoła, gdzie nie zostały jeszcze utworzone oraz różnorodnej opieki wśród potrzebujących. W Polsce obecni od 1983 roku.
Towarzystwo Świętego Pawła powstało w 1914 roku we Włoszech z inicjatywy bł. Jakuba Alberione. Zgromadzenie składa się z kapłanów i braci zakonnych, a jego celem jest ewangelizacja za pośrednictwem środków masowego komunikowania, zatem oddziałuje poprzez wydawnictwa, księgarnie, czasopisma, stacje radiowe i telewizyjne. W Polsce pojawili się w 1934 roku, ale wojna, a następnie prześladowania komunistyczne uniemożliwiły ich działalność. Odrodzenie następowało stopniowo od 1978 roku. W 1981 roku zgromadzenie formalnie zaczęło istnieć, a w 1988 roku uzyskało koncesję na działalność wydawniczą, którą obecnie prowadzi jako znane w całej Polsce wydawnictwo „Edycja Świętego Pawła”.
Zgromadzenia Zakonne Małe Dzieło Boskiej Opatrzności zostało założone przez św. Alojzego Orione w 1893 roku w Tortonie we Włoszech. Za cel stawia sobie pracę wśród chorych, niepełnosprawnych, ubogich, bezdomnych i wszystkich zepchniętych przez społeczeństwo na margines. Zajmuje się także działalnością wychowawczą i misyjną. W Polsce zgromadzenia działa od 1923 roku i prowadzi ośrodki wychowawcze, świetlice środowiskowe, domy dla bezdomnych, hospicjum, ośrodki specjalistyczne i duszpasterskie dla chorych i niepełnosprawnych, fundacje charytatywne, domy rekolekcyjne, a także kilka parafii.
Ta krótka charakterystyka ukazująca pięć stowarzyszeń i zgromadzeń, które swoją formację odbywają w seminarium pallotyńskim. Są to wspólnoty, które swoją pracę duszpasterską ukierunkowują na różne aspekty życia Kościoła. Uświadamia nam to jedność i powszechność Kościoła Chrystusowego, gdyż te na pierwszy rzut oka odmienne charyzmaty przenikają się i uzupełniają.
Wyższe Seminarium Duchowne Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Ołtarzewie od lat działa jako prowadzony przez pallotynów międzyzakonny dom formacyjny. Uczelnia ta jest dla przyszłych kapłanów miejscem formacji intelektualnej i poznawania nie tylko własnych charyzmatów, ale i zaznajomienia się z działalnością innych zgromadzeń. Formacja taka staje się więc jeszcze pełniejsza, gdyż pozwala alumnom spojrzeć na Kościół i swoją przyszłą misję z szerszej perspektywy. Wzajemna wymiana doświadczeń pozwala na lepsze przygotowania się do przyszłej posługi kapłańskiej. Zawiązywane przez zakonników w czasie formacji relacje przyczyniają się do podejmowania wspólnych działań ewangelizacyjnych i szeroko rozumianej współpracy międzyzakonnej, która przyczynia się do dobrych owoców późniejszej posługi kapłańskiej. Zdają się to potwierdzać kolejne roczniki wyświęcanych prezbiterów pochodzących z naszych pięciu zgromadzeń, którzy podejmują później współpracę w działaniach duszpasterskich i życiu codziennym swych wspólnot zakonnych.
Artykuł powstał w ramach zajęć z TECHNOLOGII INFORMACYJNEJ.