Kardynał Stefan Wyszyński nazwał obraz w Sanktuarium w Rokitnie imieniem Matki Bożej Prymasowskiej Wspomożycielki. Miejsce jest bowiem chętnie odwiedzane przez przez prymasów. Na stronie parafialnej możemy przeczytać zdanie: „Prymasi Rzeczypospolitej, ilekroć udawali się do Stolicy z Gniezna, Kniejowa czy Łowicza, przybywali by oddać hołd Matce Bożej”. Przed obrazem modlił się w XVII w. prymas Wacław Leszczyński, prymas August Hlond, prymas Stefan Wyszyński i prymas Józef Glemp, który w 2005 uroczyście koronował wizerunek. Nazywano ją także: Pocieszycielką Pól i Lasów Mazowsza, Matką Bożą od Nawróceń, a także zgodnie z wezwaniem kościoła Matką Bożą Wniebowziętą.
Wśród wielu polskich sanktuariów maryjnych Rokitno k. Błonia wyróżnia się szczególnym tytułem: Sanktuarium Prymasowskiej Wspomożycielki.
Tutaj, przed cudownym obliczem Matki Bożej Rokitniańskiej, modlili się kolejni prymasi Polski. Już w XVII w. prymas Wacław Leszczyński “każdą razą, gdy odbywał podróż do Warszawy, odwiedzał cudowny obraz NMP w Rokitnie, wsi leżącej niedaleko miasteczka Błonie i kościół ten hojnemi podarunkami obdarzał”. Po nim modlili się tu m.in. prymasi August Hlond i Stefan Wyszyński, dając przykład ludowi Bożemu, u kogo ma szukać wspomożenia i ratunku. 18 września 2005 r. kard. Józef Glemp dokonał uroczystej koronacji obrazu Matki Bożej – Prymasowskiej Wspomożycielki.
Sanktuarium Rokitno jest jedną z najstarszych parafii na Mazowszu- jej początki datowane są na XIII w. W XVIII w. bp Mikołaj Święcicki wyjednał u papieża Klemensa XI zgodę na połączenie 2 istniejących w Rokitnie parafii.
W r. 1714 w Rokitnie Górnym wybudowano nową murowaną świątynię. Do spełnienia wizji architekta królewskiego – Tomasza Bellottiego brakowało świątyni jeszcze 2 wież, które ukończono dopiero w 1885 r. W 1892 r. w dolnym kościele umieszczono stacje drogi krzyżowej i grób Pana Jezusa, a w kościele górnym witraż przedstawiający koronację Najświętszej Maryi Panny. Na frontonie z kolei stanęły figury Matki Bożej Łaskawej oraz 2 rycerzy męczenników. Nie one jednak są najważniejsze w sanktuarium, lecz cudami słynący wizerunek Matki Bożej Rokitniańskiej, która przez wieki słuchała modlitw i próśb nie tylko miejscowych parafian, ale i szukających jej wspomożenia mieszkańców Warszawy. Już w księgach parafialnych z 1702 i 1703 r. odnotowano cudowne uzdrowienia i nawrócenia wymodlone przed obrazem Matki Bożej. W dowód wdzięczności za wyświadczane łaski, wierni obdarowali Wspomożycielkę licznymi wotami, umieszczanymi na atłasowych tłach między kolumnami głównego ołtarza. W 2000 r. część darów wotywnych padła łupem złodziei, którzy włamali się do świątyni.
Cudowny obraz, pochodzący zapewne z XVI w., przedstawia Maryję z Dzieciątkiem Jezus, które prawą ręką błogosławi, a lewą opiera na Piśmie Świętym. Tło wykonane jest ze srebra, a sukienka została miejscami pozłocona. W czasie I wojny światowej, gdy świątynia bardzo ucierpiała od ognia artyleryjskiego, a ołtarz główny został zniszczony, cudowny obraz przetrwał zawieszony na belce – nie drasnął go ani jeden pocisk.
Kościół przetrwał II wojnę światową, ale ucierpiał w 1945 r., kiedy to rosyjski czołg bez powodu zniszczył jedną z wież i uszkodził dach.
Odbudowaną przez parafian świątynię konsekrował Prymas Wyszyński, 13 czerwca 1968 r. W 1986 r. Prymas Glemp powierzył parafię księżom orionistom, a we wrześniu 2004 r. ustanowił Rokitno sanktuarium maryjnym Archidiecezji Warszawskiej. W opiekę Rokitniańskiej Pani oddają się każdego roku tysiące pielgrzymów.