26 października 1980 roku Ojciec Święty Jan Paweł II beatyfikował, a 16 maja 2004 roku kanonizował św. Alojzego Orione – założyciela Zgromadzeń Zakonnych Księży Orionistów i Sióstr Orionistek.

Jest rzeczą dla mnie wzruszającą, gdy pomyślę, że ksiądz Orione miał szczególną miłość do Polski i cierpiał ogromnie, kiedy moja droga ojczyzna została napadnięta i rozdarta we wrześniu 1939 r. Wiem, że polska flaga biało–czerwona, którą podczas tych tragicznych dni triumfalnie zaniósł w orszaku do sanktuarium Matki Bożej, dotychczas wisi na ścianie jego bardzo ubogiego pokoiku w Tortonie – sam chciał ją tam mieć. W ostatnim pożegnaniu, które ks.Alojzy Orione wygłosił wieczorem 8 marca przed udaniem się do San Remo, gdzie zmarł, powiedział jeszcze: „Ja tak bardzo kocham Polaków. Kochałem ich już jako chłopiec, kochałem ich zawsze. Kochajcie zawsze tych naszych braci.”

Fragment z homilii Jana Pawła II wygłoszonej podczas beatyfikacji ks. Orione

«Mężowie, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie» (por. Dz 15, 26). Te słowa z Dziejów Apostolskich można odnieść do św. Alojzego Orione, człowieka całkowicie oddanego sprawie Chrystusa i Jego królestwa. Cierpienia fizyczne i duchowe, zmęczenie, trudności, niezrozumienie i wszelkiego rodzaju przeszkody naznaczyły jego posługę apostolską. «Chrystusa, Kościół, dusze — mawiał — musimy kochać i służyć im na krzyżu, jako ukrzyżowani; inaczej nie kochamy ich i nie służymy im wcale».
Serce tego stratega miłości «nie znało granic, bo rozszerzyła je miłość Chrystusa». Gorliwa miłość do Chrystusa była duszą jego odważnego życia, wewnętrzną motywacją bezgranicznego altruizmu, zawsze świeżym źródłem niezłomnej nadziei.
Ten pokorny syn brukarza głosił, że «tylko miłość zbawi świat», i wszystkim powtarzał, że «doskonała radość pochodzi jedynie z doskonałego poświęcenia siebie Bogu i ludziom, wszystkim ludziom» .

Fragment z homilii Jana Pawła II wygłoszonej podczas kanonizacji ks. Orione