Arcybiskup Bronisław Wacław Dąbrowski FDP

Bronisław Dąbrowski urodził się 2 listopada 1917 r. w Grodźcu koło Konina w rodzinie rzemieślniczej. W 1935 r. wstąpił do Zgromadzenia Księży Orionistów w Zduńskiej Woli. Tam ukończył Niższe Seminarium i zdał maturę. Następnie wyjechał do Rzymu na studia filozoficzno-teologiczne.

W 1939 r. wobec zbliżającej się wojny pozostał w Polsce. W czasie niemieckiej okupacji prowadził w Warszawie bursę dla chłopców. W 1943 r. uzyskał tytuł magistra, kończąc konspiracyjne studia na Wydziale Pedagogicznym w Warszawie. Po Powstaniu Warszawskim został wywieziony do obozu pracy w Bittinheim koło Dachau. W 1945 r. powrócił do Polski i otrzymał święcenia kapłańskie.

Był organizatorem domu opieki dla sierot wojennych w Izbicy Kujawskiej. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie w latach 1949-1954 kierował bursą dla chłopców, prowadzoną przez Zgromadzenie Księży Orionistów. Obrona zakładu przed ingerencją władz państwowych zwróciła na niego uwagę Prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego, który powierzył mu kierownictwo Wydziału Spraw Zakonnych przy Sekretariacie Prymasa Polski. 15 maja 1950 r. objął stanowisko dyrektora Biura Sekretariatu Episkopatu.

W 1961 r. papież Jan XXIII mianował go biskupem pomocniczym warszawskim. Uczestniczył w Soborze Watykańskim II. W lutym 1969 r. został wybrany przez Konferencję Episkopatu sekretarzem Episkopatu. Stanowisko to zajmował do chwili przejścia na emeryturę w 1993 r. Należał do najbliższych współpracowników kard. Wyszyńskiego, a następnie kard. Glempa.

W 1982 r. papież Jan Paweł II podniósł go do godności arcybiskupa. Przez wiele lat przewodniczył delegacji Konferencji Episkopatu ds. Stosunków z Rządem PRL. W rozmowach przygotowujących Okrągły Stół odegrał bardzo ważną rolę, biorąc m.in. udział w przełamywaniu impasu, który nastąpił w negocjacjach w listopadzie 1988 r. Dzięki podjętym przez niego działaniom 18 i 19 listopada na terenie parafii w Wilanowie doszło do spotkania, w którym uczestniczyli gen. Czesław Kiszczak, Stanisław Ciosek, Lech Wałęsa, Tadeusz Mazowiecki, bp Tadeusz Gocłowski oraz ks. Alojzy Orszulik. Arcybiskup Bronisław Dąbrowski wystąpił na nim jako gospodarz.

Abp. Dąbrowski uczestniczył w pracach Komisji Wspólnej przedstawicieli Rządu i Episkopatu, był negocjatorem w sporach między robotnikami NSZZ “Solidarność” a rządem. KUL przyznał mu tytuł doctora honoris causa, prezydent Lech Wałęsa odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

W 1993 r. przeszedł na emeryturę. Zmarł 25 grudnia 1997 r. w Warszawie.