Nasze Zgromadzenie zakonne jest mało znaczące, ale nowoczesne gdy chodzi i jego członków i metody i całkowicie oddane na służbę ludowi i jego dzieciom, powierzone Bożej Opatrzności.

Powstało dla ubogich i – aby osiągnąć swój cel – zakłada swoje placówki w ośrodkach robotniczych, przede wszystkim w najuboższych dzielnicach na peryferiach wielkich miast przemysłowych. Żyje wśród ubogich, ciesząc się błogosławieństwem Kościoła, pomocą władz i poparciem ze strony tych, którzy są otwarci na potrzeby nowych czasów. Dociera do ludu, nie tyle słowem, ile przykładem i ofiarą z własnego życia oddanego całkowicie Chrystusowi i zbawieniu braci.

Żyjąc jedną wiarą, mając jedno serce i jedną duszę, jeden zarząd, rozwija różnorodną działalność stosownie do potrzeb ubogich, którym wychodzi naprzeciw dla miłości Chrystusa, dostosowując się do różnych potrzeb etnicznych i narodowościowych, do których prowadzi je ręką Bożą.

Nie jest jednostronne w rozpowszechnianiu imienia Chrystusa, aby nieść zawsze wiarę i cywilizację do ludzi najbiedniejszych i najbardziej potrzebujących; przyjmuje różne formy i metody pracy, otwiera i utrzymuje różnorodne placówki, posługując się w swym apostolacie wszystkimi doświadczeniami i sugestiami.

Jego największym pragnieniem jest rozszerzanie wśród ludu Ewangelii i miłości do słodkiego Chrystusa na ziemi, ducha braterskiej miłości wśród ludzi. Ma na celu podniesienie duchowe i społeczne klas robotniczych, obronę przed fałszywymi ideologiami wydziedziczonych, budowanie i jednoczenie narodów w Chrystusie.

Polem jego działania jest miłość, ale nie wyklucza ani prawdy, ani sprawiedliwości, wręcz przeciwnie – rozszerza je w duchu miłości.

Małe Dzieło pragnie służyć i to służyć z miłością: ono Deo adiuvante – przy pomocy Bożej postanawia realizować praktyczne dzieła miłosierdzia dla podniesienia moralnego i materialnego biednych ludzi.

Kochać, modlić się, wychowywać sieroty i wyrzutki społeczeństwa do cnoty i pracy, cierpieć i poświęcać się z Chrystusem – to stanowi cel życia.

Największym zatem jego przywilejem jest służba ubogim i odrzuconym.
Jego zawołaniem jest Pawłowe: Instaurare Omnia in Christo – Odnowić wszystko w Chrystusie , a jego program wyraża słowami Dantego: Nasza miłość nigdy nie zamyka drzwi. Obejmuje więc wszystkich, którzy cierpią, ale nie mają kogoś, kto by zadbał dla nich o kawałek chleba, dach nad głową, pokrzepienie: jest wszystkim dla wszystkich, aby wszystkich pociągnąć do Chrystusa. Powstało ono zatem z pulsującej miłości, zawsze gotowe do zaradzenia wszystkim potrzebom braci cierpiących. To małe Zgromadzenie pragnie być jak nurt żywej i dobroczynnej wody, która nawadnia i użyźnia Chrystusem warstwy społeczne najbardziej wyschłe i zapomniane.

Jest ono jak młode drzewko, które wyrosło u stóp Kościoła we włoskim ogrodzie, a wzrosło nie dzięki człowiekowi, lecz dzięki powiewowi boskiej dobroci.

Rokrocznie wzrastając w świetle i cieple Bożym, niesie pokrzepienie tysiącom dusz i ciał jako wciąż jedno drzewo, ale z wieloma gałęziami, które czerpią swą moc i soki z jednego źródła i które zakwitają miłością Boga i ludzi.

Być może ilościowo jest ono najmniejszym dziełem wiary i miłości spośród dzieł, jakie wypłynęły z Serca Jezusa, ale nie chce być drugie w miłości i służbie Kościołowi, Papieżowi, ojczyźnie i ludowi. Wszystko mówi nam o tym, że to Bóg powołał je do życia i przyczynia się, pomimo naszej nędzy, nadal do jego wzrostu, przez liczne próby, nieraz bolesne, aby umocnić nas w wierze – nas, ludzi małej wiary.

W epoce, gdy tyle przyziemnej żądzy i chęci posiadania pieniądza, Małe Dzieło Boskiej Opatrzności troszczy się, przy pomocy niebieskiej Matki, o otarcie łez, o wzniesienie umysłów i serc do tego Dobra, które nie jest z tej ziemi, a które może napełnić serce człowieka. Pracując zawsze w prostocie i wielkiej pokorze, na kolanach u stóp Kościoła rzymskiego, pragnie utrzymać lud w wierności albo przyprowadzić go do Kościoła i ojczyzny oraz ratować w Chrystusie maluczkich, poniżonych, najbardziej narażonych na pułapki, czy cierpiących braci w Chrystusie.

(Na podstawie książki ks. Orione: “W Imię Boskiej Opatrzności – najpiękniejsze stronice”.)